قراراست . توی این وب به دردها وامراض اجتماع بزرگ انسانی اشاره کنیم وبعضی از راهکارها از نظر تعالیم دینی وبا استفاده از احادیث ائمه هدا ء علیه السلام بیان کنیم.

مدتها پیش دوستی داشتیم که به مدت شش س به  او کمک کردیم ویاری رساندیم تا او خوب شود. مثل یک پرستاری از او پرستاری کردیم. اما او هرگز خوب نشد. انگار دچار بیماریهای گوناگونی شده بود. چون ذاتش نیز دچار بیماری شده بود. برای همین آخرش هم خوب نشد هیچ ، بلکه مریضی غرور وحسادت ناشی از آن در او بیشترشد. بطوری که دیگر قابل درمان نبود وبه همین خاطر اورا به حال خود رهاکردیم.البته او به ما بی احترامیهای زیادی کردوآخرش در را بروی ما بست. ما هم دیگر هرگز نخواستیم آن دربسته را باز کنیم وگذاشتیم همانطوربماند.

یاحق

درهزارتوی ادب گشتیم ویافتیم ادبی

که به از این آینه صفت پاک طبی نبود بسی

هرکه را ذوق خوش ودل رعوف و سلیم و علیم باشد

بهتراز صدها ستاره روشن در آسمان باشد.

خدا را شکرکنیم که کرامت عطاء فرمودوعنایت نمود که دیدهها بیدارگردد وقلبها شکوفاء ودلها همه رعوف گردد.

دعا می کنیم برآنهای که کاستی دارند، نه کاستی دنیا، بلکه کاستی معرفت و معنویت که خدا به همه دوستاداران خود عطاء فرماید.

یاقادر